Ebeveynlerin çocukların istek ve ihtiyaçlarına önem verip aynı zamanda kontrollü davranmaya özen göstermeleri ideal anne baba tutumudur. Çocukların gelişim dönemlerini göz önünde tutup gelişmeleri için onlara destek olurlar. Bu tutum da çocukların öz denetimli ve özgüvenli olmalarını sağlar.
Her bir tutumunun çocuk üzerinde farklı etkileri olmaktadır. Örneğin; çocuğa karşı aşırı hoşgörülü ve koruyucu davranmak çocuğun tek başına hareket edemeyen, sosyal ortamlarda problemler yaşayan, baskıcı, başkalarını önemsemeyen kişiler olarak yetişmesine sebep olur. Hiç sınırlama getirilmemiş çocuklarda ise otokontrol çok fazla gelişmemiştir. Tutarsız ebeveyn tutumuna sahip ailelerin çocukları da doğru davranışın ne olduğunu bilemezler. Bu da sosyal uyumlarını güçleştirmektedir.
Ebeveynlerin çocuğu başkalarıyla karşılaştırması, çocukla ilgili gerçekçi olmayan beklentilere girmesi çocuğun kişiliğini olumsuz yönde etkileyerek her şeye karşı çıkan ya da içine kapanık, hayattan çok fazla tat almayan kişiler olmasına sebebiyet vermektedir. Bu durumun da sosyal anlamda olumsuz etkileri vardır.
Ebeveyn tutumlarını anne ve babanın psikolojik durumu, kendi ebeveynlerinden gördükleri davranışlar, çocuk sahibi olacak olgunluğa erişip erişememeleri (çok genç yaşta çocuk sahibi olup olmamaları), anne ya da babanın tek başına çocuğa bakma durumunda kalması, isteyerek ya da istemeyerek çocuk sahibi olma, kaçıncı çocukları olduğu, aralarındaki iletişim, çocuğun bir sağlık sorununa sahip olup olmaması vb. etkileyebilir.
Uzm. Psk. Fatma Yıldırım
