Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğuna sahip çocukların ebeveynlerinin diğer ebeveynlere oranla daha endişeli oldukları bilinmektedir. Donenberg ve Baker (1993) küçük çocuklara karşı gösterilen ebeveyn tutumları ile çocuklara daha ileriki yaşlarında gösterilen ebeveyn tutumları arasında farklılıklar vardır. Okul öncesinde dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğuna sahip olan çocuklara karşı ebeveynler daha iyimser ve sonraki yaşlarda iyileşebilir gözüyle bakabilirler. Fakat yaşı ilerledikçe bir iyileşme göstermeyen çocuklara karşı ebeveynler daha sert bir tavırla yaklaşabilirler. Börekçi (2017) tarafından yapılan çalışmada okul öncesinde bu bozukluğa sahip çocuklara karşı ebeveynler, kızma, bağırma gibi davranışlar göstermezler, aşırı hoşgörülü ya da otoriter tutuma sahip olabilirler.
Çocuk bu bozukluğun göstergelerini ilk 5 yılda belli etmeye başlar fakat genellikle okula başladıktan sonra daha da göze batmaya başladığı ve farklı alanlarda da çocuk için sorun yaratmaya başladığından bu bozukluğa sahip çocuklar ancak okul çağında tedavi görmektedirler.
Ebeveynler bu bozukluğa başka bozuklukların da eşlik edebildiğini gördüklerinde daha fazla endişe yaşamakta ve çocuklara karşı bunu hissettirip, çocuklar hakkında yanlış yorumlama yapabilmektedirler.
